Les 47: De laatste progress check
Les:47 – Gemaakte uren: 1:20 dual, 0:00 solo. Totaal aantal uren: 35:35 dual, 13:10 solo.
Voordat het examen kan worden aangevraagd stond er nog een laatste puntje op de agenda: de derde en laatste progress check. Deze gingen we vandaag uitvoeren in de vorm van een proefexamen.
Voor vandaag had ik een vlucht voorbereid naar Bremen, omdat je voor het examen altijd een route moet plannen naar een gecontroleerd veld in het buitenland, en dan vaak voor Bremen wordt gekozen. Ik had een mooie route voorbereid, en een uitgebreide vluchtvoorbereiding uitgevoerd (take-off en landing distances, fuel, mass/balance, notams, windcorrecties, weerberichten) en na een uitgebreide walk-around (met veel lastige vragen van Gertjan) waren we klaar voor de vlucht.
Vluchtvoorbereiding
We vlogen vandaag in de PH-ALW, waar ik nog nooit eerder in had gevlogen. We zijn opgestegen vanaf baan 26, en daarna naar het oosten gevlogen voor mijn eerste navigatie-punt: Diepeveen (net noord van Deventer). Vanaf daar ging het in noordoostelijke richting, over de Sallandse heuvelrug richting Almelo. Daar vond Gertjan dat ik mijn navigatieskills voldoende had laten zien, en vroeg hij me om uit te wijken richting Zutphen.
Gelukkig had ik de wind al voor de vlucht op mijn windroos gemarkeerd, waardoor ik alleen maar een rechte lijn op mijn kaart hoefde te tekenen vanaf mijn huidige positie richting Zutphen, en toen kon ik de richting en tijd die ik moest gaan vliegen netjes aflezen. En na een minuut of 12 kwam Zutphen dan ook keurig in zicht, ondanks de stevige wind die er stond. De berekening was dus goed: check!
Voor Zutphen heb ik nog een 45-graden steep turn gedraaid, zowel over links als over rechts, dus deze kon ook worden afgevinkt. Ook hebben we nog eventjes een approach to stall gedaan, en een full stall. Bij de full stall gaf Gertjan me de opdracht om de stall niet te corrigeren. Normaal gesproken corrigeer je een stall direct door de neus een beetje te drukken en vol gas te geven, maar hij wou me eens laten zien wat er zou gebeuren als je de stall niet corrigeert. En dat bleek vrij weinig te zijn. Het vliegtuig gaat een klein beetje dwarrelen, maar probeert zichzelf voortdurend te corrigeren. Je verliest wel hoogte, maar in principe blijf je altijd controle houden. Een Cessna C172 is een vergevingsgezind vliegtuig!
Na de stall-oefeningen vlogen we door richting het laagvlieggebied waar we een motorbrand hebben gesimuleerd. Bij een motorbrand sluit je direct de branstoftoevoer af, en probeer je de vlammen uit te waaien door flink snelheid te maken (door de neus naar beneden te drukken en een duikvlucht te maken). Bij 130 knopen zei Gertjan dat de brand uit was, en moest ik overschakelen naar een gesimuleerde noodlanding. Dus snel weer de neus omhoog om 65 knopen te vliegen (optimale glijsneldheid voor de C172). Met de wind meevliegen was vandaag een makkie want er stond een stevige wind, dus de windmolens waren goed af te lezen! Ik had al snel een veld uitgekozen, en liet zien dat ik daar een mooie landing had kunnen maken. Dit was er eentje die we overleefde zouden hebben!
Tenslotte vlogen we terug naar het circuit van Teuge. Hier heb ik een flapless-landing, een glide-in van 1000 ft en een normale landing gemaakt. Zoals gezegd stond er een flinke wind (14 knopen) maar wel recht op de baan. En met zo’n rechte tegenwind is het makkelijk landen. Je komt namelijk heel langzaam aangevlogen (t.o.v. de grond) en hebt heel veel controle.
De landingen waren niet perfect, maar wel goed genoeg, en daarmee hebben we de progress check helemaal kunnen afvinken. En daarom kwam aan het einde van de dag het goede nieuws: mijn examen kan worden aangevraagd!!!
[Inmiddels is de datum van het examen ook bekend: op 21 april gaat het gebeuren. Spannend!!!]