Les 48: solo circuitjes met crosswind

Les:48 – Gemaakte uren: 0:00 dual, 0:40 solo. Totaal aantal uren: 35:35 dual, 13:50 solo.

Inmiddels is mijn examen gepland. Op 21 april mag ik afvliegen en ben ik (hopelijk) klaar met de opleiding. Omdat dit nog 3 weekjes weg is, en ik wel de routine erin wil proberen het houden, heb ik vandaag een kist geboekt om wat solo te kunnen vliegen.

Ik had om 12:30 afgesproken, maar in de ochtend appte Gertjan me dat de wind te hard was om te lessen. Er stond een wind van 14 knopen. Dat hadden we vorige week ook, maar het grote verschil was dat toen de wind recht op de baan stond (uit richting 260), en nu kaarsrecht dwars op de baan (uit richting 350). We spraken af dat ik toch gewoon naar Teuge zou komen om te kijken hoe de omstandigheden waren.

Toen ik om 12:30 op Teuge kwam was de wind fors afgenomen, tot ongeveer 8 knopen. Een crosswind van 8 knopen, dat had ik al wel eerder gehad, dus dit moest geen probleem zijn. Maar ik besloot wel om allen circuitjes te gaan vliegen, om te oefenen op crosswind-landingen. Die kans krijg je niet iedere dag.

Ik mocht weer vliegen met de PH-ALW, net als vorige week. Dit vliegtuig is volledig analoog, dus zonder navigatieapparatuur. Maar dat is helemaal prima. Voor VFR heb je geen navigatieapparatuur nodig, en al helemaal niet als je in het circuit blijft.

Gespot door een fotograaf!

Na de walkaround en de startup taxiede ik naar baan 26 voor de runup. De wind voelde redelijk stevig aan, maar niet extreem hard. Ik steeg op en klom al snel naar 700 ft (koude lucht en weinig gewicht, dat wil wel!). Op downwind stuurde ik keurig tegen de wind en op base zette ik de landing in, zoals altijd. Op final vloog ik ook netjes opgestuurd. De wind kwam van rechts en was hard, maar niet vlagerig. Dus de landing was (redelijk) goed. Ik liet me wel net iets links van de centerline blazen, dus dat moest de volgende keer beter!

Voor me in het circuit zat een andere kist. Die was wat langzamer, en vloog ook nog eens het circuit erg ruim, waardoor ik bij de tweede nadering vrij dicht achter hem zat. Hij maakte een touch-and-go, en net nadat hij weer los was landde ik. Ik had bij deze landing een paar knopen staartwind, waardoor ik ver op de baan landde. Omdat ik dus erg dicht op mijn voorganger zat besloot ik om er een full stop landing van te maken, en terug te taxiën naar de kop van baan 26. Daar stond Ricardo met een leerling (van 12 jaar!) in de PH-BWR de runup te doen. Hij keek me enigszins verbaasd aan toen ik hen voorbij reed en vroeg via de radio of ik niet mijn runup was vergeten. Dus ik heb hem maar even uitgelegd dat ik al 2 rondjes had gemaakt.

Opnieuw opgestegen van baan 26, en de derde landing was beter dan de eerste twee. Dat voelde goed, maar ik merkte wel dat de wind al behoorlijk was toegenomen. Tijdens mijn vierde rondje hoorde ik Teuge Radio melden dat de wind 11 knopen was. 11 knopen dwarswind dus, zoveel had ik nog nooit gehad! Ik besloot dus dat mijn vierde landing de laatste zou zijn.

Helaas zat er weer een kist voor me. Die maakte een full-stop en gebruikte daar de hele baan voor. Dat duurde net iets te lang, dus ik besloot in de go-around te gaan. Boven de taxibaan, zoals ik had geleerd, zodat ik niet in conflict zou komen met de gelande kist als die onverwachts toch een touch-and-go zou maken. Dus ik moest noodgedwongen nog een extra circuitje maken.

De laatste landing, nummer 5, was hard werken. Ik moest er een stevige crosswind-correctie ingooien en landde weer net iets links van de centerline. Maar nog wel op een acceptabele plek. Dit was een goede oefening!

’s Avonds kreeg ik een appje van Gertjan: “Zag er netjes uit de landingen en de go-around. Nog 1 generale dan….”. Inderdaad: we gaan nog 1 keer samen een proefexamen vliegen en dan op 21 april het echte werk. Ik ben er klaar voor!