Les 2: Stijgen, dalen, stijgen dalen, stijgen…

Les: 2 – Gemaakte uren: 0:50. Totaal aantal uren: 1:45

Vandaag ben ik weer afgereisd naar Teuge voor mijn tweede les. Na de introductieles zou dit mijn eerste “echte” les worden. Gisteren was het een grijze, druilerige dag waarop niet gevlogen kon worden op Teuge. Maar vandaag was dat compleet anders! Toen ik ’s morgens naar buiten keek zag ik een prachtige strakblauwe lucht, en de voorspelling was dat het zo de hele middag zou blijven. Mooier vliegweer kun je je niet wensen!

In Teuge was er nog even tijd voor een kopje koffie, en ik zag dat de wachtkamer helemaal vol zat met mensen die een rondvlucht kwamen maken. Die hadden ook geluk, want een rondvlucht moet je al weken van tevoren afspreken! En vlak voordat mijn les begon ging er ook een groep parachutisten de lucht in, van het para-centrum dat ook op Teuge is gevestigd. Zo, koffie op, dus de les kon beginnen.

Net zoals de eerste les hebben we vandaag ook weer ruim de tijd genomen voor wat theoretische kennis over de werking van het vliegtuig. Waarom draait je neus naar rechts als je naar links rolt? En waarom draait hij juist naar links als je vol gas geeft? En waarom moet je in een bocht niet alleen je yoke (stuur) gebruiken, maar ook je staartroer (pedalen)? Wat gebeurt er met je neusstand als je vermogen toevoegt (gas geeft), en hoe zorg je ervoor dat je vliegtuig netjes blijft doen wat jij wil? Allemaal interessant in theorie natuurlijk, maar je leert het pas echt door het in de praktijk te ervaren. Snel de lucht in dus!

Taxiën en take-off

Vorige les heb ik geleerd om met de voeten te sturen tijdens het taxiën. Vandaag was het de bedoeling om deze techniek te verbeteren en keurig over de center line (middenlijn van de taxibaan en startbaan) naar de baan te rijden. Dit lukte al aardig, maar ik moest nog steeds de neiging onderdrukken om het stuurtje te pakken als ik van de middenlijn afdreef. Aan het einde van de taxibaan hebben we weer de run-up gedaan en het circuit afgescand voor ander verkeer. Toen was het tijd om de baan op te draaien voor de take-0ff. Deze moest ik nu helemaal zelf doen, dus zonder hulp van de instructeur. Tijdens het vaart maken hield ik de kist keurig op de middenlijn, door (behoorlijk stevig) op het rechter roer te trappen. 55 kts, rotate, en toen de wielen van de grond kwamen dreef ik meteen scherp naar links. Oeps… vergeten om het roer in te blijven trappen tijdens de lift-off. Je moet ook aan zoveel dingen tegelijk denken! Een leermomentje voor de volgende les dus.

Stijgen en dalen: oefenen, oefenen, oefenen

Na take-off stegen we door naar zo’n 2000 ft. Door het mooie weer hadden een prachtig uitzicht over Apeldoorn en de Veluwe. Om te voorkomen dat we  boven het militair schietterrein zouden komen te vliegen (wat verboden is) hebben we een ruime bocht gedraaid richting Deventer en de IJssel. De IJssel is een mooi oriëntatiepunt vanuit de lucht, dus we hebben voortdurend heen en weer gevlogen tussen Deventer en Zutphen. En hoewel dat niet de opdracht was leer je dan ook stiekem het draaien van een standaardbocht (30 graden).

Tijdens de les heb ik een aantal keer moeten klimmen tot 3000 ft., en weer dalen tot 2000 ft. Het moeilijke hieraan is om precies uit te komen op de juiste hoogte. Als je te laat stopt met klimmen eindig je te hoog, en als je te laat stopt met dalen eindig je te laat. Tijdens het examen moet je met een afwijking van max. 100 ft hoogte kunnen houden. Stijgen en dalen is een evenwicht tussen vermogen (gas) en neusstand. Stijgen doe je met een snelheid van ca. 75 kts met vol vermogen, dalen doe je met een verticale snelheid van ca. 500 ft/min met een vermogen van 1700 rpm. Het vermogen is dus belangrijker dan het trekken of duwen aan je yoke!

De vlucht op Flightradar24.com

Na 3 kwartier was het weer tijd om richting Bussloo te dalen. Naar 700 ft deze keer, wat in Nederland de standaard circuithoogte is. In tegenstelling tot vorige keer mocht ik nu zelf de aanvliegroute van Sierra naar het circuit vliegen. Gelukkig had ik een instructeur naast me zitten die het andere verkeer in de gaten hield, want het was druk en ik was voornamelijk bezig met het controleren van het vliegtuig. Tot mijn verbazing moest ik ook meteen het circuit vliegen en mocht ik de landing ook inzetten. Ik voelde wel dat de instructeur hier en daar wat correcties aanbracht, maar uiteindelijk heb ik zelf de (vrij harde) landing gedaan. Zacht landen is het moeilijkste onderdeel van het vliegen, dus dat gaan we nog veel oefenen! En vandaag was er weinig wind en nauwelijks turbulentie, dus dat maakte het ook wel de makkelijkste omstandigheden om te landen, maar toch: voor mij was het pittig genoeg!

Afronding

Na de landing zijn we weer terug naar de hangar getaxied. De logboeken zijn weer ingevuld, en we hebben een korte briefing gedaan. Het is net zoals bij autorijden: de eerste lessen ben je alleen maar bezig met het onder controle krijgen van je vliegtuig. Navigeren en om je heen kijken komt daarna pas. Vanaf nu heb ik iedere week een les, dus over een paar weekjes zal het allemaal vanzelf wat meer routine gaan worden. Nu is het voornamelijk heel veel dingen tegelijk, maar het is ontzettend gaaf om zelf te vliegen en te merken hoe het vliegtuig op je reageert. Nu al zin in de volgende les!