Les 6: circuits

Les: 6 – Gemaakte uren: 0:40. Totaal aantal uren: 5:05

Na de mistige en regenachtige dagen van de afgelopen week was het weer vandaag iets verbeterd. Nog wel veel bewolking, maar het was droog en de wind was wat gaan liggen. Op zich is regen geen probleem om te vliegen, zolang het zicht maar voldoende blijft, maar laaghangende bewolking kan wel een probleem zijn dus het zou er vandaag om hangen of de les door zou kunnen gaan. Tot nu toe heb ik veel geluk gehad met het weer, maar het houdt een keer op natuurlijk.

Aangekomen op Teuge bleek dat de “ceiling” (de laagste laag bewolking die meer dan de helft van de lucht bedekt) op ongeveer 1600 ft. te hangen. En daaronder hingen nog “scatterd clouds” (die 3/8e tot 4/8e van de lucht bedekken) op 1200 ft. We besloten dat we vandaag dus onder de 1000 ft wilden blijven, waardoor we niet de geplande steile bochten konden gaan oefenen. Het enige wat we zouden kunnen doen is een begin maken met het vliegen van circuitjes. De circuithoogte op Teuge is 700 ft AGL (“above ground level”), dus dan zouden we mooi onder de 1000 ft. blijven. Mooi! Er kon dus toch weer gevlogen worden!

Laaghangende bewolking op Teuge

Vluchtvoorbereiding

Alle velden in Nederland hebben een zogenaamd “circuit”. Dit is een rondje (of eigenlijk een vierkantje) dat je vliegt na het opstijgen, om weer uit te komen voor de baan en te kunnen landen. In een standaard-circuit doe je dit door telkens bochten naar links te vliegen. Op Teuge vliegen we vanaf baan 26 zo’n standaard-circuit. Vanaf baan 08 is het circuit echter een “righthand circuit”, waarin je alle bochten rechtsom moet vliegen. Dit is lastiger, omdat je als piloot aan de linkerkant zit en je dus minder goed zicht hebt aan de rechterkant.

Het standaardcircuit. A: Runway B: Take-off leg C: Crosswind leg D: Downwind leg E: Base leg F: Final

Als je als VFR-vlucht aankomt bij een vliegveld, dan wordt je altijd via een aankomstroute richting het circuit gestuurd. Op het plaatje hierboven is dat bij punt D. Je voegt dan netjes in, en vliegt het circuit totdat je voor de baan komt en landt. Omdat het heel druk kan zijn in het circuit, en je heel veel tegelijk moet doen, is het vliegen van een circuit één van de lastigste dingen om te oefen. Dat gaan we dus nog vaak doen, maar vandaag was het voor mij de eerste kennismaking.

Circuit vliegen

In het circuit is het belangrijk om je te houden aan vaste snelheden en de voorgeschreven hoogtes. Daarnaast moet je zelf het overige verkeer in de gaten houden en voldoende afstand houden. De regel is dat verkeer in het circuit voorrang heeft op verkeer dat het veld nadert en in wil voegen in het circuit. Met dat in het achterhoofd begon ik aan de eerste take-off roll. Er stond een wind van bijna 10 knopen vanuit richting 230. Aangezien de baan richting 265 heeft kwam de wind dus van schuin linksvoor. Tijdens de take-off wordt je dus wat naar rechts geblazen, en daar moet je voor corrigeren. Voordeel van deze wind was wel dat baan 26 in gebruik was, en we dus een standaardcircuit met bochten naar links konden vliegen.

Na takeoff klommen we door tot 700 ft. Omdat we voor de eerste bocht nog niet op 700 ft zaten, moest ik een klimmende bocht maken. Een klimmende bocht maak je minder steil dan een normale bocht, namelijk met 15 graden in plaats van 30 graden “bank angle”. In de cross-wind leg bereikte ik de 700 ft. Het gas gaat dan terug naar 2000 rpm (dus lager dan een normale cruise-snelheid, die je met 2300 rpm vliegt), waardoor je een snelheid krijgt van ongeveer 85 kts. Daarna komt de bocht naar downwind. Op dit punt is het belangrijk om goed naar de radio te luisteren en uit te kijken, want mid-downwind is het punt dat vliegtuigen vanaf punt SIERRA het circuit binnen komen vliegen. Wij hebben natuurlijk voorrang, maar dat krijg je niet altijd keurig! Mid downwind mochten de flaps naar 10 graden. De snelheid neemt dan af naar 80 knopen. Aan het einde van downwind draai je weer een bocht naar links, naar base-leg. Hier neem je gas terug, en gaan de flaps naar 20 graden, zodat je met ongeveer 75 kts. en 500 ft/min aan het dalen bent. Links uit het raampje zie je dan de baan liggen, en op het juiste moment draai je dan met een flauwe bocht van 20 graden in richting de baan, terwijl je blijft dalen. Op “final” gaan de flaps naar 30 graden, en je nadert dan met 65 kts. de baan. Als je net boven de baan zit ga je horizontaal vliegen en trek je het gas helemaal dicht. De kunst is dan om het vliegtuig zo lang mogelijk boven de baan te houden zonder te landen. Dan zak je keurig langzaam naar beneden, tot je uiteindelijk zachtjes op de achterwielen landt.

Van SIERRA invoegen op het circuit. Linksaf als 08 in gebruik is, rechtsaf als 26 in gebruik is.

Touch and go’s

Na het landen gingen we nog een paar rondjes oefenen. Zodra je op de baan rijdt trek je de flaps in en geef je weer vol gas. Bij 55 kts trek je weer zachtjes aan de yoke en stijg je weer op, om opnieuw een circuit te gaan vliegen. Dit noemen we een “touch and go”. Uiteindelijk hebben we er drie gedaan, en telkens ging het vliegen van het circuit een stukje beter. Tijdens het tweede rondje kroop er een vliegtuig voor, die van SIERRA kwam en invoegde in het circuit. Daarom zaten wij er te dicht achter, en konden we niet landen. De kist voor ons was namelijk niet op tijd van de baan af en we moesten daarom een go-around uitvoeren: vol gas, en langzaam de flaps intrekken en doorklimmen naar 700 ft. En dan moet je dus nog een keer een heel circuit vliegen voordat je weer kan landen. Dit was dus een mooi voorbeeld van: voorrang hebben is niet hetzelfde als voorrang krijgen.

Na 4 circuits, 3 landingen en 1 go-around zat de les erop. Omdat het vandaag behoorlijk winderig was en we redelijk wat turbulentie hadden, was het niet de perfecte dag om voor het eerst circuits te gaan

De vlucht op Flightradar24.com

oefenen. Je moet namelijk ook rekening houden met afwijkingen van je koers door de wind, waardoor je een klein beetje moet “opsturen” om je koers te houden. Sander hielp me daarmee, en zorgde ook dat de kist recht voor de baan bleef tijdens het landen, zodat ik met op de hoogte en snelheid kon concentreren. Zoals je hierboven kon lezen moet je ontzettend veel tegelijk doen in het circuit, dus deze hulp was erg welkom.

Voor het eerst stapte ik uit het vliegtuig met een klein beetje een misselijk gevoel in mijn maag. Stijgen, dalen, stijgen, dalen, enz. enz., en dan ook nog met turbulentie voelt toch een beetje alsof je in een achtbaan hebt gezeten. Maar ja… ook dat hoort erbij. Het waait nou eenmaal wel eens in Nederland. Op naar de volgende les. Dan hopelijk wel de steile bocht, en misschien nog een paar circuitjes erbij.