Les 8: circuits, circuits, circuits

Les: 8 – Gemaakte uren: 0:50. Totaal aantal uren: 6:50

Vandaag was het perfect weer om landingen te gaan oefenen. Er stond namelijk vrijwel geen wind en de lucht was erg stabiel. Dat betekent: weinig turbulentie en weinig last van wind tijdens het landen. Ik heb dus vandaag alleen maar geoefend op het landen. En dat doe je door circuitjes te vliegen en “touch and go’s” te maken.

Een touch-and-go is een landing waarbij je, zodra je met drie wielen op de grond staat, vol gas geeft en weer opnieuw opstijgt.

Ik heb vandaag 6 touch-and-go’s gemaakt, en (uiteraard) één full-stop landing. In totaal heb ik dus 7 landingen kunnen oefenen.

Landen is het moeilijkste stukje van het vliegen. Je moet namelijk heel veel tegelijk doen, je vliegt op lage snelheid, en je moet zowel horizontaal als verticaal precies op de juiste plek uitkomen. Het vliegen van de circuits ging me prima af, en de uiteindelijke nadering naar de baan ging na een paar keer oefenen ook goed. Maar het moeilijkste stuk vind ik het zogenaamde “flaren”. Dit is het allerlaatste stukje van de landing. Vlak voordat je de baan raakt probeer je horizontaal boven de baan te gaan vliegen, waarbij je je gas helemaal dicht gooit. Dit probeer je zo lang mogelijk vol te houden. Eigenlijk probeer je dus om juist niet te landen, maar de neus van de grond te houden! Omdat je geen power meer hebt (want je geeft geen gas) zal de zwaartekracht uiteindelijk winnen, en zak je langzaam met je wielen op de grond.

Het lastige hieraan is, dat je niet te hard aan je yoke moet trekken, want dan vlieg je niet meer horizontaal maar ga je weer een beetje stijgen. En zonder power is dat niet handig, en dan zak je met een harde klap naar beneden. Dat is me dus een paar keer gebeurd.  Twee keer stuiterde ik na de landing weer omhoog, om vervolgens in tweede instantie alsnog (vrij hard) te landen. Niet helemaal zoals het moet natuurlijk…

Ik vergat ook nog een paar keer dat je op de grond met je voeten moet sturen, en niet meer met je yoke. Je moet dus na de landing direct wisselen van sturen met je handen naar sturen met je voeten. Dat is bij mij nog geen automatisme, dus daar moet ik nog eventjes actief over nadenken de komende lessen.

Na 7 landingen ging het al wel wat beter, maar de landing is zeker nog niet perfect. De komende lessen zullen dus veel in het teken staan van circuits, waarbij ik moet blijven oefenen op het landen. Tussendoor vliegen we wel een rondje om de andere oefeningen te herhalen (slow flight, stall, noodlanding, etc.), maar telkens zullen we toch gaan eindigen met een paar touch-and-go’s. Want als de landing er goed in zit, dan is de volgende stap…. de eerste solo-vlucht.

Vandaag was het de laatste vlucht van 2019. En deze sloot Sander af met de woorden: op naar 2020, het jaar waarin jij je brevet gaat halen! Sounds good to me!!!