Les 19: crosswind training
Les: 19 – Gemaakte uren: 0:40. Totaal aantal uren: 16:35
Vanmorgen was de lucht grijs, en we hebben een paar stevige regenbuien gehad. Ook stond er een stevige wind van zo’n 12 knopen, en de voorspelling was dat dit in de middag nog toe zou nemen. Het was dus nog maar afwachten of er gevlogen zou gaan worden, maar ik zat toch om 9:00 in de auto richting Teuge.
Daar aangekomen bleek dat de buien aan het wegtrekken waren. Dat was alvast goed nieuws. De wind was nog wel wat toegenomen naar 14 knopen. Omdat deze vanuit 200 graden kwam betekende dit een crosswind-component van 12 knopen. Oftewel: 12 knopen wind dwars op de baan.
Dit leek Sander een prima reden om vandaag te gaan oefenen op de crosswind-landingen. Uitdagende omstandigheden, dus dat betekende: werk aan de winkel!
Met de walk around, startup, run-up, het taxiën en de take-off zal ik jullie niet meer vermoeien. Dat is inmiddels routine en iedere week hetzelfde. Vandaag waren er wel weer voor het eerst parachutisten in de lucht. Ook daar zijn de regels dus versoepeld, dus Teuge begint weer te leven! Parachutisten betekent wel: extra uitkijken. Zeker met deze wind, die ook voor hen uitdagend is.
Circuits en touch-and-go’s
Het vliegen van de circuits met crosswind is een klein beetje uitdagender dan normaal, omdat je op crosswind en base opgestuurd moet vliegen tegen de wind in. Het is een beetje aanvoelen hoeveel je moet opsturen om je koers mooi aan te houden, maar dit gaat eigenlijk vanzelf. Ook is je downwind leg wat korter (qua tijd) dan normaal, omdat je dan de wind een beetje in de rug hebt. Je hebt dus iets minder tijd voor alle checks en je radiocall dan normaal.
6x bijna exact hetzelfde circuit!
Omdat we op base de wind met 12 knopen in de rug hadden moest ik al eerder mijn bocht inzetten naar final. Je waait dan door de wind vanzelf voor de baan. Als je daar eenmaal voorzit moet je weer opsturen zodat je recht voor de baan blijft. Vlak voor de landing draai je met je staartroer (dus met je voeten) de neus recht. Met deze wind moet je echt wel behoorlijk je pedaal intrappen. Niet gek, want het vliegtuig heeft een gecertificeerd crosswind-maximum van 15 knopen. Dat betekent dat bij 15 knopen je staartroer bijna maximaal gedraaid staat om nog recht te kunnen blijven vliegen. Bij 12 knopen moet je dus ook al flink trappen. Terwijl je rechtdraait moet je tegelijkertijd een beetje tegen de wind in rollen, anders wordt je alsnog naast de baan geblazen. Je moet dus tegelijkertijd met je voeten de kist recht houden, terwijl je hem met je yoke boven de baan houdt. En o ja…. dan moet je ook nog dalen en flaren. Omdat je een kleine rolstand hebt land je eerst op het wiel dat het dichtst bij de wind is, en vervolgens laat je het vliegtuig ook op het andere wiel vallen. Tenslotte laat je het neuswiel zakken en: voilà, geland!
De eerste twee keer heeft Sander me geholpen met kleine correcties. Maar daarna heb ik vier keer volledig zelfstandig de landing uitgevoerd. Echt gaaf om te merken dat je nu echt het toestel onder controle begint te krijgen, en zelfs onder deze relatief zware omstandigheden geland krijgt zonder hulp.
Progress check
Na de landing zijn we naar binnen gegaan, en heb ik nog even de theoretische test gedaan die bij de progress check hoorde. Van de 21 vragen had ik er 20 goed, dus dat is nu ook afgevinkt. Nu moeten we alleen nog een paar emergencies oefenen, en dan ben ik klaar voor de eerste solo.
Dit was een heerlijke les, die gezorgd heeft voor een enorme boost in het zelfvertrouwen. De circuits perfect vliegen, en zelfstandig landen met deze wind…. wow!