Les 30: Nu dan toch echt: Hoogeveen

Les:30 – Gemaakte uren: 1:25 dual, 0:00 solo. Totaal aantal uren: 27:45 dual, 0:40 solo.

Omdat de voorspelling goed was, en ik er op rekende dat we vandaag naar Hoogeveen zouden kunnen vliegen, had ik Sander gevraagd of ik een keer een passagier mee mocht nemen. Mijn vader houdt ook erg van vliegen, en het leek me leuk als hij een keer mee kon vliegen in een les. Dit bleek geen probleem te zijn, dus mijn vader stond al in alle vroegte voor de deur om mee te rijden naar Teuge. Omdat Sander om 12:00 de volgende leerling had, moesten we vroeg vertrekken. Om 9:15 waren we dus al op Teuge. Omdat we vorige week uitgebreid de vlucht al hadden besproken, en ik de vluchtvoorbereiding al helemaal thuis had gedaan (navlog, fuel berekening en take-off/landing distances) konden we om 9:30 meteen aan de slag. Eerst natuurlijk even drainen en de brandstof peilen. Er zat genoeg in de tanks om 3x heen en weer naar Hoogeveen te vliegen, dus dat betekende dat we zonder tanken meteen konden opstarten.

Omdat Hoogeveen een grasbaan is, hebben we op Teuge een soft-field take-off gedaan. Dit betekent dat je je take-off roll begint met flaps 10 en de yoke volledig naar je toegetrokken, zodat je als het ware van het veld afvliegt. Je roteert dus niet bij 55 kts, maar stijgt op zodra je vleugels genoeg lift krijgen. Hiermee ontlast je het neuswiel, wat voornamelijk op een grasbaan belangrijk is. Het gehobbel op het neuswiel is namelijk niet zo goed en kan schade opleveren. Zodra de kist los komt van de grond blijf je even horizontaal boven de baan vliegen om snelheid te maken, en daarna klim je door. Dit ging op Teuge vrij aardig, maar ik moet wel nog meer de neus drukken om snelheid te maken. Omdat je met flaps 10 opstijgt, vlieg je pas horizontaal als je neus een klein beetje onder de horizon staat. Dat moet ik goed in de gaten houden de volgende keer.

 

 

 

De vlucht ging op 1500 ft via Vaassen en Dalfsen richting Hoogeveen. Het was schitterend weer, met alleen hier en daar een wolkje, en de lucht was erg stabiel. Dat is voor de passagier natuurlijk ook wel prettig. Na 35 minuten zaten we zuidwest van Hoogeveen en werd het tijd om Hoogeveen Radio op te roepen. Omdat het circuit aan de noordkant van de baan ligt moesten we aanvliegen vanuit het noorden. Dus: eerst het veld voorbij vliegen en daarna vanuit het noorden, mid-downwind invoegen in het circuit. De nadering ging perfect, en ik landde keurig midden op de baan en net na de treshold. Altijd mooi als je een passagier meeneemt, en een perfecte landing neerzet.

Op Hoogeveen hebben we geparkeerd voor de toren. We moesten even naar binnen om het landingsgeld af te rekenen, en we kregen een kop koffie aangeboden van de havenmeester. Lekker eventjes 20 minuten gekletst, want het was ontzettend rustig op Hoogeveen die dag.

Toen de koffie op was zijn we weer op pad gegaan, en waren we klaar voor de terugvlucht naar Teuge. Na twee keer de soft-field take-off te hebben geoefend kon ik hem nu een keer in het echt op een soft-field uitvoeren. Deze keer hoorden we de stall-warning fluiten toen we loskwamen, maar dat is op zich niet zorgwekkend. Je komt namelijk al los terwijl je nog maar nét genoeg snelheid hebt. Maar zodra je meer snelheid maakt stopt het fluitje vanzelf weer.

Na take-off draaiden we rechtsom naar crosswind, en mid-crosswind weer linksaf het circuit uit. Een bijna 180-graden bocht richting het zuiden, richting het eerste navigatiepunt: Zuidwolde. Vanaf daar volgde ik weer keurig het navlog richting Dalfsen. Het was iets bewolkter geworden, en daardoor was er ook iets meer thermiek. De vlucht was dus niet zo rustig als de heenvlucht, maar nog steeds erg comfortabel.

Omdat we op Teuge vanuit het zuiden moeten naderen, via SIERRA, ging de terugvlucht over Deventer en Bussloo. Boven Deventer ben ik even recht over de IJssel gaan vliegen, zodat we een prachtig uitzicht hadden op het oude centrum en de IJsselbrug. Daarna was het rechtsaf naar Bussloo en voor we het wisten vlogen we alweer via SIERRA het circuit in. We besloten dat er nog tijd was voor één touch-and-go. Een beetje overmoedig door de mooie landing op Hoogeveen zette ik de nadering in op Teuge. En ja hoor… ik trok veel te snel mijn gas dicht, waardoor we een harde stuit op de baan maakten en weer hoog opstuitende. Dat werd dus een go-around in plaats van een touch-and-go. Oeps, sorry pap! Maar die vond het allemaal nog steeds prachtig. Het was ook geen moment onveilig, maar echt comfortabel is zo’n landing natuurlijk niet!

De tweede nadering was veel beter, en deze keer zette ik de kist op de grond volgens het boekje. Het blijft belangrijk om een goed circuit te vliegen, en goed afgetrimd op snelheid de nadering te vliegen. Als je dat doet, dan kom je het beste uit, en heb je ook de juiste energie om een mooie flare te maken.

Uiteindelijk was het een heerlijke ochtend. Mijn vader en ik hebben allebei genoten van de vlucht. De volgende navigatievlucht zal naar Lelystad gaan. Dat is een gecontroleerd veld (dus met luchtverkeersleiding), waarvoor je een vliegplan moet indienen. Net weer iets ingewikkelder dus dan Hoogeveen. Als het volgende week mooi weer is, dan ga ik waarschijnlijk eerst wat werken aan mijn solominuten. Misschien even solo een rondje Deventer-Zutphen doen, en nog wat touch-and-go’s. En anders wordt het dus Lelystad. Sowieso weer een leuke les voor de boeg nu!