Les 32: Solotijd opbouwen

Les:32 – Gemaakte uren: 0:00 dual, 0:54 solo. Totaal aantal uren: 28:17 dual, 02:10 solo.

Het werd al de hele week voorspeld: vandaag zou het prachtig onbewolkt weer worden, met een licht oostelijk windje. Daarom heb ik gisteravond eventjes met Ricardo gebeld om af te spreken wat we vandaag zouden gaan doen in de les. Een navigatievlucht naar Lelystad staat nog steeds op het programma, maar ik moet ook nog steeds wat meer solotijd maken. En omdat de eisen aan het weer die de vliegschool stelt voor een solovlucht net iets strenger zijn dan voor een duo-vlucht stelde ik aan Ricardo voor om toch voor een solovlucht te gaan. Vorige week had ik ook al solo gevlogen, dus het zou een beetje hetzelfde als toen moeten worden.

Ricardo was het hier helemaal mee eens, maar zei dat hij het niet nodig vond om deze keer eerst van te voren een paar circuitjes met z’n tweetjes te vliegen. Hij heeft vorige week gezien dat ik keurig vloog en volledig zelfstandig een veilig landing kan maken, dus wat hem betreft kon ik vandaag direct beginnen met mijn solovlucht. Top!

Ik was dus weer lekker op tijd op Teuge, en heb eventjes kort met Ricardo besproken wat ik wilde gaan doen. Het leek me wel een goed idee om vandaag wat hoger te klimmen en wat manoeuvres te gaan oefenen. Ik stelde een slow-flight, steep turn en een glijvlucht voor. Na de ANWB-checks (Aircraft, Notams, Weather, Briefing) heb ik de brandstof gecheckt, de olie wat bijgevuld en de walk-around gedaan en toen was ik klaar om te gaan. In de PH-PVG vandaag, dus alles lekker analoog (geen elektronische display, maar gewoon ouderwetse klokjes en metertjes). Gek hoor, om dan direct aan het begin van de les in te stappen en in je eentje te vertrekken. En, ik moet toegeven, ik voelde me ook behoorlijk stoer 😉

Ten oosten van Deventer (klik voor een filmpje)

Vandaag vloog ik sinds lange tijd weer eens vanaf baan 08, omdat er een wind uit het noordoosten stond (70 graden, met 7 knopen). Bijna recht op de baan dus, en ik had bij de take-off dan ook eigenlijk nauwelijks last van drift. Ik kon mooi de richting van de baan blijven vliegen. Op 700 ft ben ik uiteraard eventjes afgeleveld (want ik zat nog in het circuit), en daarna ben ik naar het noordoosten het circuit uitgevlogen. Ik besloot door te klimmen naar 3000 ft, zodat ik op die hoogte wat kon gaan oefenen op de slow flight en de steep turns. De slow flight was geen enkel probleem. Dit is ook niet een bijzonder moeilijke manoeuvre, maar ik had hem toch al een tijdje niet meer gedaan. De steep turn kostte wat meer moeite. In de eerste poging verloor ik al snel 200 ft aan hoogte, waarna ik de turn heb afgebroken en terug ben geklommen naar 3000 ft. Toch nog niet hard genoeg aan mijn yoke getrokken dus. Daarom probeerde ik het nog een keer: bocht inzetten, na 30 graden bank angle 200 rpm gas erbij, en goed de neus optrekken om niet af te glijden. Deze keer had ik een mooie, stabiele steep turn te pakken van 45 graden, zonder hoogteverlies. Die kon ik dus ook weer afvinken. Inmiddels was ik weer gezakt naar ca. 2500 ft. Ik had de kist strak getrimd, en daar eventjes een filmpje van gemaakt. Op het filmpje zie je dat de kist mooi op ca. 2500 ft blijft en de verticale snelheid precies 0 ft/min is. Dat betekent dat hij mooi getrimd is (en er weinig windvlagen zijn). Leuk om even vastgelegd te hebben.

Perfect getrimd (klik voor een filmpje)

Inmiddels was ik zo’n 25 minuten onderweg, dus ik besloot om langzaam weer terug te vliegen richting het circuit, om daar nog wat touch and go’s te doen. De eerste 1000 ft heb ik gedaald met een glijvlucht: het gas helemaal dicht, en de neus omhoog zodat je 65 knopen vliegt. Dit is de optimale glijsnelheid voor dit toestel, waarmee je de grootste afstand zonder vermogen kan afleggen. Goed om te oefenen voor het geval van een onverwachte engine failure!

Op 1500 ft heb ik weer wat gas bijgezet en ben ik “normaal” verder gedaald tot circuithoogte: 700 ft. Op SIERRA ben ik het circuit weer ingevlogen. Gelukkig zat er ook een kist op downwind, die ik van rechts naar links voorbij zag komen, anders was ik zo uit automatisme rechtsaf gedraaid richting baan 26: OEPS! Maar ik realiseerde me dus net op tijd dat ik deze keer linksaf moest naar baan 08. Uiteindelijk heb ik nog 4 landingen gedaan, die allemaal voor mijn gevoel vrijwel perfect lukten. De eerste approach was iets te snel, waardoor ik wat meer baan nodig had om energie te verliezen, maar de andere 3 waren echt keurig. Er was dan ook nauwelijks sprake van crosswind, en de lucht in de approach was heel stabiel. Maar toch: lekker om zo vloeiend te flaren en te landen.

Uiteindelijk heb ik 54 minuten gevlogen, dus ik ben inmiddels de 2 uur solotijd voorbij. Nu maar eens kijken wat we volgende week gaan doen: Lelystad misschien?

Prachtig nazomerweer!