Les 33: Solocircuitjes met (een beetje) crosswind

Les:33 – Gemaakte uren: 0:25 dual, 0:35 solo. Totaal aantal uren: 28:42 dual, 02:45 solo.

Dit weekend zou het spannend worden of ik zou kunnen gaan vliegen. Vanwege een aangepaste planning ivm een vakantie was in de ochtend alleen Ricardo beschikbaar als instructeur. Hij zou om 11:00 een andere leerling hebben, dus dat zou betekenen dat ik eigenlijk alleen maar solo zou kunnen vliegen. Op zich geen probleem, want ik moet nog steeds solo-uren maken, maar de weersvoorspellingen waren niet heel denderend. Voor het zuid-westen werd er zelfs stormachtig weer voorspeld. In het (noord)oosten zou het een stuk rustiger zijn, maar ik was er niet helemaal gerust op.

Daarom heb ik met Ricardo afgesproken dat we eerst eventjes twee circuitjes met z’n tweetjes zouden vliegen, om “even boven te kijken” hoe het weer aanvoelde. En dit bleek nuttig te zijn, want hoewel het er op de grond best mooi uit zag, kwamen we er in het circuit achter dat het zicht toch behoorlijk matig was. Er hing een hardnekkige nevel net iets boven circuithoogte, dus rond de 800 ft. Circuitjes vliegen ging net, maar solo het circuit uit was niet een heel goed idee op dat moment.

De wind viel mee. Er stond nog maar een knoopje of 4, maar wel vrijwel dwars op de baan. Dat is een lekker windje om een klein beetje crosswind-correctie toe te passen en die techniek dus wat te verbeteren.

Om iets na 10:00 stonden we weer aan de grond. Omdat Ricardo pas om 11:00 zijn volgende leerling had, besloten we om eventjes koffie te gaan drinken, in de hoop dat de nevel op zou trekken en ik daarna alsnog solo het circuit uit zou kunnen.

Na een half uurtje zag het er al wel wat beter uit, maar het was nog steeds lastig in te schatten hoe het er boven uit zou zien. Ricardo gaf me daarom zelf de keuze: als ik op circuithoogte zou besluiten dat het zicht goed genoeg was om hoger te klimmen en het circuit uit te gaan, dan zou ik dat zelf mogen beslissen. Uiteraard in het vertrouwen dat ik geen onverantwoorde risico’s zou nemen.

Uiteindelijk ben ik opgestegen en merkte ik in het circuit dat het zicht nog steeds niet optimaal was. Het was wel verbeterd, maar voornamelijk aan de oostkant van het veld was het nog behoorlijk nevelig. Ik besloot dus om in het circuit te blijven. De wind was inmiddels wat toegenomen, en er was ook wat meer thermiek ontstaan, met een klein beetje turbulentie erbij. Ook prima dus om landingen te oefenen. Er stond een crosswindje van 5-6 knopen vanuit het noorden, dus dat betekende een klein beetje opgestuurd naderen, en vlak voor de landing de crosswind-correcties uitvoeren (met je voeten de neus recht draaien, en meteen met je yoke tegen de wind in sturen en landen op één wiel).

Uiteindelijk heb ik 5 circuitjes solo gemaakt, en ik was erg tevreden over mijn landingen. Ik krijg steeds meer het gevoel goede controle te hebben over de kist bij de landing, en de timing en uitvoering van de flare gaat ook steeds lekkerder. Eén landing was perfect op de middellijn, keurig geflared en netjes op één wiel geland. Dat voelde lekker!

Ik was blij dat ik toch nog in totaal 1 uur heb kunnen vliegen, en weer 35 minuten solotijd heb kunnen toevoegen. Nu de herfst is begonnen zal het ongetwijfeld wat vaker gaan uitvallen, maar dit uurtje staat tenminste weer in mijn logboek!