Les 42: Solo naar Eelde
Les:42 – Gemaakte uren: 0:00 dual, 1:55 solo. Totaal aantal uren: 31:55 dual, 09:35 solo.
Voor vandaag is er sneeuw voorspeld. Een groot neerslagfront komt onze kant op, en er zou in het hele land tot 5 cm sneeuw kunnen vallen. Maar het goede nieuws was, dat dit sneeuwgebied pas na de middag het land in zou trekken en pas aan het einde van de middag het oosten en noorden zou bereiken. Tot die tijd waren het prima VMC-condities, met wolken rond 4000 ft, meer dan 10 km zicht en een matig windje (7 knoopjes op de grond). Ik had dus gistermiddag even met de vliegschool gebeld of ik vandaag een solovluchtje naar Eelde mocht doen. En dat was wederom geen probleem. Ik kon zelf kiezen hoe laat, want de kisten werden verder toch niet gebruikt.
De route naar Eelde
Omdat er ’s middags sneeuw zou komen stond ik om 9:30 al op Teuge. Sander was aanwezig voor de soloverklaring. Snel de wind en mass/balance berekening uitgevoerd, en natuurlijk een vliegplan ingediend (verplicht voor Eelde), zodat ik rond 11:00 kon vertrekken.
De wind was rustig en baan 26 was in gebruik. De vlucht naar Eelde verliep soepel, en mijn windberekening bleek weer aardig te kloppen. Probleemloos navigeerde ik via Zwolle en Meppel richting Assen, waar het punt ROMEO ligt. Dit is het begin van de arrival voor Eelde. Een paar minuten voor ROMEO heb ik de ATIS van Eelde uitgeluisterd. Baan 23 was in gebruik, er stond 5 knopen wind, en verder geen bijzonderheden. Mooi!
Voor ROMEO zocht ik contact met Eelde Tower, en die gaven me toestemming om door te vliegen naar punt TANGO. Ik was “number 2”, want ongeveer een mijl voor me vloog een andere kist, die ook onderweg was vanaf Teuge. Ik volgde keurig de spoorlijn op 1500 ft, zoals voorgeschreven, en bij TANGO kreeg ik de opdracht om richting het circuit te vliegen en mid-downwind in te voegen. Ik had de andere kist in zicht, dus ik volgde keurig richting het circuit. Bij het draaien naar base en final had ik de afstand met mijn voorligger een klein beetje overschat. Ik zat er dichter achter dan ik had verwacht. Ik zag hem landen, maar had al direct door dat hij niet op tijd van de baan zou zijn. Op Eelde moet je namelijk best wel een stukje op de baan rijden voordat je de eerste taxibaan tegenkomt. En ja hoor, de verkeersleiding gaf me de opdracht “PH-PVG, you’re too close behind. Go Around!”. Dus: vol gas en weer klimmen naar 1000 ft (de circuithoogte op Eelde), om vervolgens met de kaart in de hand een circuitje te vliegen. Ik had het circuit op Eelde nooit gevlogen, en dat is dan voor de eerste keer eventjes zoeken. Natuurlijk, je maakt gewoon een bocht totdat je weer parallel met de baan vliegt, maar je moet wel goed kijken welke gebieden je moet vermijden (bv. de bebouwde kom).
Ik meldde me mid-downwind, en toen kreeg ik daar al meteen de landing clearance. Er was dus blijkbaar geen ander verkeer, dus ik mocht op eigen inzicht landen. De landing ging soepel, maar de wind stond ook bijna recht op de baan en was maar 5 knopen.
Na de administratieve afhandeling (betalen van het landingsgeld) meldde ik me weer bij Eelde Delivery om de motor te mogen starten voor de terugvlucht. Daarna weer naar baan 23 getaxied en weer opgestegen naar het zuiden.
Via de UNIFORM departure uitgevlogen naar het zuiden, en toen weer terug via dezelfde route als de heenweg. Het viel op dat het onderweg beduidend turbulenter was. Veel luchtzakken en windstoten. Dat beloofde wat voor de landing!
Via SIERRA zette ik mijn approach in naar baan 26. Ook in het circuit was het hobbelig, en ik merkte dat de wind inmiddels redelijk dwars op de baan stond. Een crosswind-landing dus!
Ik draaide vroeg in naar final en vloog mooi opgestuurd naar de baan met flaps 30. Vlak voor de landing zette ik mijn crosswind-correctie in (rechts roer, links aileron). Dit ging goed, totdat ik vlak voor de touchdown nog een vlaag tegen mijn staart kreeg. Hierdoor draaide mijn neus naar links en landde ik behoorlijk getraverseerd. Niet heel goed voor de banden, en een vrij ruwe landing. Na touchdown draaide kist gelukkig direct weer recht met de neus de baan op, maar ik was wel een beetje geschrokken van de plotselinge vlaag.
Toen ik weer bij de hangaar stond landde net de PH-BWR (Cessna 152) van de vliegschool. Ook die had solo gevlogen, en vertelde dat hem precies hetzelfde was gebeurd: getraverseerd geland door een plotselinge vlaag boven de baan. Het was dus best een tricky windje, maar uiteindelijk stonden we weer veilig op de grond, en heb ik voor het eerst een solovlucht naar een gecontroleerd veld gemaakt!