Les 43: solo overland (150 nm)!

Les:43 – Gemaakte uren: 0:00 dual, 2:50 solo. Totaal aantal uren: 31:55 dual, 12:25 solo.

De weersvoorspelling voor dit weekend was erg goed. Blauwe lucht, weinig wolken, en goed zicht. Ik had daarom Gertjan een aapje gestuurd dat ik op zaterdag wel mijn 150 nm solo overland wilde gaan proberen. Dit is één van de dingen die je afgevinkt moet hebben voordat je het examen aan mag vragen. Het is de bedoeling dat je een vlucht maakt, waarbij je op twee verschillende velden tussenlandingen maakt, en de totale vliegafstand minimaal 150 nm (278 km). Daarom had ik thuis een vlucht voorbereid van Teuge naar Texel, daarna van Texel naar Hoogeveen en tenslotte weer terug naar Teuge. Ik was nog niet eerder op Texel geweest, maar ik had met Sander de vlucht al een paar keer goed voorgesproken, en hij had gezegd dat ik er ook wel alleen heen kon, gezien de ervaring met navigeren die ik inmiddels heb.

Toen ik ’s ochtends het weerbericht las baalde ik wel een beetje. Er bleek op Texel een wind van 16 knopen te staan vanuit het oosten. Dit betekende een crosswind van 12 knopen, wat behoorlijk veel is. Ik ging er dus vanuit dat de vlucht vandaag weer niet door zou gaan. Toen ik op Teuge aankwam en dit met Gertjan besprak zei hij: “waarom zou je met 12 knopen crosswind niet gaan? De kist kan 15 knopen crosswind hebben, en jij kan prima landen! Ga er gewoon heen, en als je in je final approach merkt dat de wind te sterk is, dan vlieg je gewoon terug naar Teuge.”. OK, zo had ik het nog niet bekeken. Dus…. het ging door!

Ik had de hele dag de PH-PVG tot mijn beschikking, dus ik kon rustig de vluchtvoorbereiding doen. Windcorrectie, mass & balance, brandstof, ik had er ongeveer 3 kwartier voor nodig. Gertjan had inmiddels de kist naar buiten gezet en getankt, dus ik was klaar om te gaan.

Leg 1: Teuge (EHTE) – Texel (EHTX)

Het was koud buiten, dus het starten van de motor kostte iets meer moeite dan normaal. Maar toen hij uiteindelijk aangeslagen was, en ik hem de tijd had gegeven om lekker warm te worden, kon ik me gaan melden bij Teuge radio. Die vertelde me dat baan 08 in gebruik was i.v.m. de oosten wind. Ik had daar al rekening mee gehouden, en had Olst als mijn eerste navigatiepunt genomen. Olst ligt noord van Deventer en is heel herkenbaar door de ligging aan de IJssel, die daar een herkenbare bocht maakt. Ik steeg op en klom tot 1400 ft. Er was toch wel wat bewolking, en die hing op ongeveer 1700 ft, dus ik had besloten om daar ruim onder te blijven. Van Olst ging de vlucht door richting Zwolle, en van daar langs Kampen naar het Ketelmeer. De Ketelbrug is een herkenbaar punt, dat door veel vliegtuigjes wordt gebruikt als navigatiepunt. Oppassen dus: want hier kan het druk zijn! Uiteraard had ik me wel gemeld bij Dutchmil en kon ik horen wat het andere verkeer zo ongeveer aan het doen was. Vanaf de Ketelbrug ging het langs de kust van Flevoland richting de dijk Lelystad-Enkhuizen. Tijdens deze leg moest ik overschakelen van Dutchmil naar Amsterdam Info, omdat vrijwel het hele IJsselmeer in de TMA van Schiphol ligt. Ook moest ik zorgen dat ik hier onder de 1500 ft zou vliegen, want boven de 1500 ft kom je in luchtruimklasse A terecht i.v.m. de aanvliegroutes van Schiphol. En in luchtruimklasse A mag je niet zichtvliegen (VFR)! Maar omdat ik mijn route op 1400 ft had gepland bleef ik keurig onder het Schipholgebied.

Ik volgde de dijk richting Enkhuizen. Dit is bewust gekozen, omdat je altijd rekening moet houden met een motorstoring. Wil je dat, als je op 1400 ft midden boven het IJsselmeer vliegt? Nee, want dan heb je niet genoeg tijd om te zweven naar een weiland. Dan wordt het een waterlanding, en dat wil je vermijden. Langs de weg op de dijk ligt een heel brede zandbaan. Hier land je liever ook niet op, maar het is wel te doen. Gelukkig kreeg ik geen motorstoring (wat sowieso extreem zeldzaam is) en kwam ik aan in Noord-Holland.

Omdat er in de kop van Noord-Holland extreem vele hoge windmolens en masten staan moet je vrijwel direct nadat je onder het Schipholluchtruim uit bent snel klimmen naar 2000+ft om ruim over de masten heen te komen. Je moet namelijk 1000 ft boven dit soort masten vliegen. Omdat er wolken op 1600 ft hingen was dit voor mij geen optie. Ik heb daarom de kustlijn gevolgd, boven het water, tot aan Den Oever. Dit mocht, omdat het militaire oefengebied boven het IJsselmeer (ook wel bekend als Romeo-4) in het weekend niet actief is.

Vanaf Den Oever ging ik via de “corridor” naar Texel. Je mag namelijk niet onder de 1500 ft over de Waddenzee vliegen, omdat dit beschermd natuurgebied is. Wanneer er wolken zijn die lager dan 1500 ft hangen, dan is het toegestaan om via een smalle strook naar Texel te vliegen, op een hoogte tussen de 1000 en 1500 ft. Ik vloog op 1300 ft door die corridor en kwam na 10 minuten aan bij de kust van Texel.

Het vliegveld van Texel is een grasbaan, en valt nauwelijks op tussen alle groene weilanden. Je moet dus heel goed op je approach-kaart kijken hoe je het veld kan vinden. Je vindt het veld door tussen de dorpjes Oost en Oosterend door te vliegen richting het noordwesten. Zodra je het veld ziet is het circuit ook goed te herkennen.

Er stond inderdaad een behoorlijk windje, maar de wind stond niet pal dwars op de baan. Ik schat dat het een crosswind van zo’n 10 knopen was. Daarom vloog ik opgestuurd naar baan 03, en paste ik vlak voor de landing mijn crosswindcorrectie toe: links voeten, rechts aeileron. Ik landde keurig op mijn rechterwiel en hield de neus netjes getrokken toen ik over het hobbelige gras naar de parking taxiede. Daar heb ik geparkeerd en kon ik binnen mijn eerste stempel van de dag halen, als bewijs van mijn 150 nm solo.

Leg 2: Texel (EHTX) – Hoogeveen (EHHO)

Na een kop koffie en een praatje met Mike (de zeer enthousiaste havenmeester van EHTX) steeg ik weer op van baan 03. Ik draaide richting de kust en vloog weer door de corridor naar Den Oever in Noord Holland. Vanaf daar ben ik via de Afsluitdijk (ja, weer over de dijk) naar Friesland gevlogen. Doordeweeks mag dit niet, omdat er dan met straaljagers wordt gevlogen in Romeo-4, en dan is de oversteek van het IJsselmeer verboden. Tenzij je heel laag gaat vliegen, onder Romeo-4 door, maar dat is niet ideaal. Maar in het weekend kan het dus wel, dus ik stak over en vloog via Bolsward, Sneek, Heerenveen naar Steenwijk. Vanaf daar koerste ik naar het oosten, richting Hoogeveen. Het was best wel turbulent tijdens deze leg, maar ja… dat hoort ook bij vliegen. Dit had te maken met de sterke wind, die ik nu bijna pal tegen had.

Ik was al vaker op Hoogeveen geweest, dus ik herkende meteen de grote rookpluim van de afvalverbranding die noord van Hoogeveen staat. Een mooi herkenningspunt, vanwaar je pal naar het zuiden vliegt om bij het circuit van Hoogeveen uit te komen. Baan 09 naar het oosten was in gebruik. Dat was wel eventjes nieuw, want tot nu toe ben ik telkens op baan 27 geland in Hoogeveen. De approach naar baan 09 gaat meer over de bebouwde kom. Dat maakt het iets moeilijker te herkennen, maar er loopt een duidelijk herkenbare spoorlijn die je als oriëntatie kan gebruiken. Ook hier ging de landing soepel, en ook hier heb ik mijn stempeltje gehaald.

 

Leg 3: Hoogeveen (EHHO) – Teuge

Deze leg voelde bijna als een routinevlechtje. Ik heb dit stuk al meerdere malen gevlogen, en herkende dus ook makkelijk mijn navigatiepunten. Van Hoogeveen ging het naar Ommen, en daarna richting Zwolle en Deventer. Vanaf Deventer was het de vertrouwde route naar Bussloo en SIERRA, om vervolgens in te voegen in het circuit van Teuge voor baan 08. De laatste landing was helaas de minste. En dat terwijl de omstandigheden ideaal waren: een wind vanuit 80 graden, dus recht van voren en geen enkele crossfactor. Maar ik flarede iets te vroeg, waardoor ik een kleine stuit maakte. Ach ja, twee landingen voor de prijs van één.

Gertjan heeft mijn stempels gecheckt en de 150 nm vlucht afgetekend. Nu heb ik in principe aan alle verplichtingen voldaan om examen te mogen doen. Genoeg solo-uren, theoriecertificaat, RT-certificaat, LPE-certificaat en de 150 nm solo overland. Allemaal: check!

Vanwege corona kunnen we nu helaas geen examentrainingen doen, maar zodra dit weer mag ga ik me voorbereiden voor het examen, zodat ik hopelijk deze zomer nog met passagiers mag gaan vliegen. Vet!!!