Les 44: Winter wonderland

Les:44 – Gemaakte uren: 0:00 dual, 0:45 solo. Totaal aantal uren: 31:55 dual, 13:10 solo.

Eigenlijk was ik niet van plan om vandaag te gaan vliegen. Ik zit al ruim aan mijn benodigde solo-uren en wil naar mijn examen toe gaan werken. Vandaag was er geen ruimte meer om in Duitsland een les te gaan doen (waar dual-vluchten wel zijn toegestaan).

Maar omdat er deze week een flink pak sneeuw was gevallen en het prachtig helder weer zou worden heb ik toch maar even de SAS gebeld of ik geen solovluchtje kon maken. Dat kon wel, maar ik moest voor 11 uur weer terug zijn, omdat dan alle kisten bezet waren. Met dit weer wilden de instructeurs zelf ook eventjes een privé-vluchtje maken en er was ook meer verhuur dan normaal. Oftewel: ik kon vliegen, maar dan moest ik om 9:00 beginnen.

Om 9:00 kwam ik aan op Teuge, en de temperatuurmeter van mijn auto gaf op dat moment -14 graden aan. Samen met Gertjan heb ik de kisten uit de hangaar getrokken. Met bevroren vingers hebben we toen even een warme kop koffie gedronken en kort besproken wat ik wilde doen. Het antwoord was simpel: een kort vluchtje om even te genieten van het prachtige witte landschap. Ik zou via de A50 naar Zwolle vliegen, en via de IJssel weer terug naar Deventer en Teuge.

Even warm worden!

Terwijl ik het weer en de NOTAMs ging checken, ging Gertjan alvast de kist starten voor mij. Dat is met die koude temperatuur namelijk wat lastiger dan anders, maar Gertjan had de motor snel aan de praat. Goed warm draaien, totdat de olietemperatuur oploopt, is wel heel belangrijk met deze lage temperaturen, en het is ook belangrijk om vast te stellen dat er geen ijsafzetting op de vleugels of de horizontale stabilisator aanwezig is. IJs op vleugels zorgt niet alleen voor extra gewicht, maar ook voor een verstoring van de luchtstroom waardoor de lift van de vleugel significant minder kan zijn. Daarnaast kunnen flaps en ailerons vast vriezen. Oftewel: je wil niet opstijgen met ijs.

Taxiën naar baan 08

Verder is de koude temperatuur geen enkel probleem. Sterker nog: doordat de luchtdichtheid van koude lucht hoger is dan van warme lucht zijn de vliegeigenschappen een stuk beter. En dat merkte ik goed!

Na de gebruikelijke checks steeg ik op van baan 08 naar het oosten. En het was niet te geloven hoe snel de kist klom deze keer. Met dezelfde airspeed (75 knopen in de klim) was ik binnen no-time op circuithoogte van 700 ft. Daarna ben ik doorgeklommen naar 2500 ft, en ook dat kostte geen enkele moeite. In de lucht heb ik genoten van het uitzicht. Af en toe natuurlijk wel even checken of er geen ijs in de carburateur zat, maar dat bleek niet zo te zijn. De lucht was ook vrij droog, en dan is het risico op carb ice klein.

Ik heb deze vlucht gebruikt om mijn nieuwe GoPro camera uit te proberen. Het filmpje is online te zien via onderstaande link. Jammer genoeg had ik de kabel van het geluid niet goed ingeplugd, waardoor je niet de communicatie kan horen maar alleen het motorgeluid. En de volgende keer mag de camera wat hoger hangen, zodat je wat meer van de omgeving kan zien. Maar toch: de beelden spreken voor zich!

Het was een fantastisch vluchtje, en ook heel goed om een keer te hebben ervaren hoe het is als alles wit is. De oriëntatie is dan een stuk lastiger, omdat dorpjes minder opvallen en er allemaal hetzelfde uit zien. Wegen, kanalen, rivieren, etc. zijn goede herkenningspunten waar je je aan vast kan klampen. En de landingsbaan lag ook als een pikzwarte streep in de witte omgeving. En dus was het een vrijwel perfecte landing 😀